با مصلحت دیگران ازدواج کردن، در جهنم زیستن است.((آرتور شوپنهاور))

 

من دنیای پر از شیر و عسل را دوست نمی دارم. من دنیای کوچک و گرمی را دوست دارم که خودم با دست خود آن را ساخته باشم.((آرتور شوپنهاور))

 

رویدادهای خوش زندگی مثل درختان سرسبز و خرمی است که وقتی از دور به آنها می نگریم خیلی زیبا به نظر می رسند، ولی به مجرد آنکه نزدیکشان شده و وارد آنها می شویم، زیبایی شان هم از بین می رود. شما در این زمان نمی توانید بفهمید زیبایی اش به کجا رفته است. آنچه می بینید، چند درخت خواهد بود و بس.((آرتور شوپنهاور))

 

انسان کامل کسی است که زندگی خود را به دست خود بسازد.((آرتور شوپنهاور))

 

کسی که روح شادی دارد، همیشه وسیله خوبی برای شادمانی و خنده پیدا می کند.((آرتور شوپنهاور))

 

اسرار شخص، حال زندانیان را دارد که چون رها شوند، تسلط بر آنها غیر ممکن است.((آرتور شوپنهاور))

 

اصل و اساسی که تمام اخلاق گرایان به راستی در باب آن نظری یکسان دارند، این است : کسی را نیازار و هرچه می توانی به دیگران یاری برسان.((آرتور شوپنهاور))

 

مهمترین توشه زندگی، تسلیم شدن در برابر وقایع و حوادث ناگزیر زندگی است.((آرتور شوپنهاور))

 

خیلی کم اتفاق می افتد که نسبت به آنچه داریم احساس رضایت و خشنودی کنیم و در عوض، همیشه برای آنچه که نداریم تاسف می خوریم و غصه دار هستیم.((آرتور شوپنهاور))

 

هوش و استعداد خود را پرورش بده، اما نه از راه مطالعه صرف، بلکه با تفکر توام با عمل. تمایل بیشتر دانشمندان به مطالعه شبیه تلمبه است؛ خالی بودن مغزهای خودشان موجب می شود که افکار مردم دیگر را به سوی خود بکشند؛ هرکس زیاد مطالعه کند به تدریج قدرت تفکر [ خود ] را از دست می دهد.((آرتور شوپنهاور))